राजकुमार ओली। ,मेचीनगर, झापा –
सन् २०१४ मा राजकुमार राजवंशीले वैदेशिक रोजगारीको सपना देखे। ‘घरको अवस्था सुधार्छु, छोराछोरीको भविष्य उज्यालो बनाउँछु’ भन्ने आशा बोकेर उनी मलेसिया उडे। तर ४२ महिनासम्म पसिना बगाएर फर्किँदा उनीसँग थिए अधुरा सपना र झनै बढेको पारिवारिक जिम्मेवारी।
मेचीनगर–१४ स्थायी निवासी ४० वर्षीय राजवंशी वैवाहिक जीवनसहित दुई छोराका पिता हुन्। तर उनको जीवन यात्रा सहज छैन। श्रीमती शारीरिक रूपमा अशक्त छिन्—सुन्न, बोल्न र हिँड्न सक्दिनन्। ह्विलचेयरको सहारामा जीवन गुजारिरहेकी श्रीमतीको हेरचाहमै उनको दिन बित्छ।
“कहिले अस्पताल, कहिले घर। कहाँबाट औषधि ल्याउने, कसरी छोराहरूको पढाइ धान्ने भन्ने चिन्ता छ,” राजकुमार भन्छन्।
श्रीमती मात्र होइन, उनका एक दाजु र एक दिदी पनि शारीरिक अपाङ्गता भएका छन्। परिवारको आर्थिक भार मात्र होइन, मानसिक पीडासमेत बोकेका राजकुमार भन्छन्—“काम गर्न मन लाग्दैन, कहिलेकाहीँ रातभर निन्द्रा लाग्दैन। मन चित्त दुखेर बस्छ।”
वैदेशिक रोजगारीमा कमाएको सम्पत्ति पनि उपचार र दैनिक खर्चमै सकिएको उनले बताए। “काम सजिलो थिएन। मलेसियाको तातो घाम र कठोर श्रमले थकाइ थोप्थ्यो। तर मनमा थियो—परिवार सुखी बनाउँछु। अब फर्किएको छु, तर थप चिन्तासहित,” उनले भावुक हुँदै सुनाए।
हाल राजकुमारको परिवारसँग स्थायी आम्दानीको स्रोत छैन। छोराहरू पनि बेरोजगार छन्। जीवनको मूलभूत आवश्यकता पूर्तिका लागि उनीहरू संघर्षरत छन्।
अब के?
राजकुमारजस्ता धेरै परिवारले सरकार र समाजको साथ खोजिरहेका छन्।
- स्थानीय तहबाट शारीरिक अपाङ्गता भएकाहरूका लागि निःशुल्क स्वास्थ्य सेवा र औषधि वितरण
- स्वरोजगार विकास तालिम र अनुदान कार्यक्रमहरू
- एकल आम्दानीविहीन परिवारका लागि विशेष सामाजिक सुरक्षा योजना
जस्ता कार्यक्रम प्रभावकारी रूपमा सञ्चालन गर्नुपर्ने देखिन्छ।
अन्तिम आशा
“म अझै पनि केही गर्न सक्छु, मसँग मन छ, इच्छा छ। कसैले अवसर मात्र दिए, म फेरि पनि परिवारलाई मुस्कान दिन सक्छु,” राजकुमारको आवाजमा थकान भए पनि आँखा अझै आशाले भरिएको देखिन्छ।
राजकुमारको कथा एक व्यक्तिको मात्र पीडा होइन, हजारौं वैदेशिक रोजगारीबाट फर्किएका नेपालीहरूको साझा यथार्थ हो। उनीहरूको पीडालाई देख्ने, सुन्ने र साथ दिने समय अब आइसकेको छ। सरकारले यस्ता राजकुमारहरूको दैनिकी जीवनमा र आउने उज्यालो दिनको खोजीको निम्ति पनि अभियान थाल्नु जरुरी छ।
मिठो सपना बुनेर प्रवास भासिएका राजकुमारहरूको जिन्दगी जीवनी र सपनालाई साकार पार्न पनि हामीले हाम्रो क्षेत्रबाट धेरै धेरै कामहरु गर्न बाँकी नै छ। हाम्रो कामहरुमा स्थानीय पालिका प्रदेश र संघीय सरकारले समेत सहयोग गर्न सकेमा फर्किएर आएका र हिम्मत र सास बोकेका राजकुमारहरुले फेरि पनि नयाँ जीवनमा उत्साह सहित परिवारको मियो बन्न सक्ने सम्भावनालाई हामी सबैले साथ दिने हो कि?